قاصد

من با زبان مرده نسلی

که هر کتیبه اش،

زیر هزار خروار

خاکستر دروغ، مدفون شده ست

با که بگویم

طفلان ما

به لهجه تاتاری

تاریخ پر شکوه نیاکان را

می آموزند!

اهل کدام ساحل خشکی

ای قاصد محبت باران!     (شفیعی کدکنی)