قالیبافیان

جاده ها با خاطره قدمهای تو بیدار می شوند
که روز را پیش باز می رفتی،
هرچند
سپیده
تو را
از آن پیش تر دمید
که خروسان
بانگ سحر کنند... (شاملو)

دکتر مهدی قالیبافیان رو بسیار دوست داشتم ، هروقت توی شرکت میدیدمش ، علاوه بر روحیه ای که بهم میداد ، این فکر توی ذهنم میومد که ایران چقدر از این آدمها کم داره !

امروز سالگرد وفاتشون بود . خدایش بیامرزاد ...

می دانی ؟
این جور وقتهاست
که مرگ، زله ، در نهایت نفرت
از پوچی ی وظیفه ی شرم آورش
ملال
احساس میکند...(شاملو)