خفقان

مریم علائی نیا جمعه 10 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 10:13 ب.ظ

جایی رو سراغ داری که بشه هوار زد؟
نشونیشو می خوام...

آتوسا جمعه 10 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 10:16 ب.ظ

چه عکس قشنگی. چطور دلت میاد زیر این عکس بنویسی من دچار خفقانم.

آتوسا جمعه 10 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 10:18 ب.ظ

من که این عکس رو می بینم دوست دارم شیرجه بزنم توی درخت ها :)

آرش سوکی شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 11:44 ق.ظ http://shab_tanha.persianblog.ir

درخت هر چه سال خورده تر باشد
سترگ تر است و پر ارزش تر
ریشه اش هر چه عمیق تر
پا در جای تر در برابر طوفان
شاخسارش هر چه انبوه تر
پناهش امن تر
تنه اش هر چه به نیرو تر
تکیه گاهی اطمینان بخش تر
تاجش هر چه برتر
سایه اش دعوت کننده تر
هر حلقه اش نشان نمایانی است
از روزگاری که پس پشت نهاده
همچون چینی بر چهره
"مارگوت بیگل"

سحر شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 09:19 ب.ظ

یه کنتراست دوست داشتنی تو ای این کارهست

سحر شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 09:30 ب.ظ

بالای عکس .برگهای اون درختی که از همه بلندتره . شبیه یک پرنده شدن (:
انگار اون پرنده داره از جنگل محافظت میکنه (:

بلوچی شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 11:05 ب.ظ http://www.parparook.blogsky.com

چرا خفقان اقای سوکی
اسمون برا چی این رنگیه

زهره شنبه 11 اسفند‌ماه سال 1386 ساعت 11:49 ب.ظ http://www.zohreh_f.persianblog.ir

من اگر جایشان بودم
می رفتم جایی دور و درختی کنار سایه ی آسمان می جستم
مثل همین حالا که اهل همین حدود آسمانم
به من و تو چه مربوط
که کدام کلمه از معانی این و آن دور است
ما محبت مادرزاد هزار دریائیم
که پیاله ی آبی از کنار ما کافی ست
تا هیچ کودکی در این کرانه سر گرسنه بر خواب شن نگذارد٬
آنوقت تو در قید واژه و اوزان آینه ای!؟(علی صالحی)

.....این همه اکسیژن لای همین درختهاست...کمی نفس بکش ..می فهمی.